Ang tagal kong nawala sa bloggin, hindi ko na tuloy maalala kung kailan ako huling nag log-in. Ang dami kasing ng mga pagyayaring kailangan kong tapusin at mga bagay na dapat unahin. Pero hindi mo parin maalis sa akin na ang simpleng bagay na ito ay hanap-hanapin. Kaya mula sa araw na ito, hindi ko naman pipilitin, pero aking susubukin na pag may oras lang din akin tong aaraw-arawin. Pero hindi ko na pipilitin na ang entry ay pahabain. Mas masarap kasing basahin ang kwento pag hindi masyadong malalim.
Ito ang naisip kong paraan kapag may pinagtatalunan kami ng aking asawa at tatlong taong gulang na anak. Bawal mangatwiran kung walang rhyme...
No comments:
Post a Comment